Bu gün mənə retrospektiv hisslər yaşadan Federiko Fellinin ssenarisi əsasında çəkilən La Strada filmi haqqında öz fikirlərimi blogumun səhifəsinə yazacağam..Blogumun bu səhifələri yeganə fikirlərimi içdənliklə bölüşdüyüm bir "dost"dur mənim üçün..Film çox duyğulnadırıcıdır..Kasıbçılıq içərisində həyatlarını sürdürən italyan cəmiyyətində cərəyan edən hadisələr..Ailəsi tərəfindən Celsomina Pul qarşılığında Zampano deyilən qaba,sərt bir sirkçiyə verilir..Onun yanında səyahətlərdə həyatını sürdürən Celsamino iç dünyasında bu sərt,qaba insana incə hisslər yaşamağa başlasa da onu anlmayan və ya təbiəti etibarı ilə anlmaq istəməyən Zampano ona qarşılq vermir..Sərt xarakteri arxasında gizlənən incə hisslər filmin sonunda dəniz sahilində tənhalıqda boğularaq gözyaşı tökməsi ilə bitir..Film insana insanlararası əlaqələri,münasibətləri göstərərk bəzi mesajlar verir.."Tənhalıqdan əl çəkin,öz tənhalığınızı dəf edin".Bəlkə də tənhalıq girdabında boğularaq ətrafındakı insanların onlara verdikləri dəyərli hissləri görməyən insanları bu film tənhalıq girdabından çıxardar,ətrafına diqqətlə göz gədirməsinə müvəffəq olar..Filmdə məni ən çox duyğulandıran Celsomina obrazı oldu..Burda daha çox aktrisanın görünüşünün də daha çox rolu oldu desəm daha doğru olar.Aktrisa mimikləri ilə elə gözəl rolunun öhdəsindən gəlir ki,danışıqsızda onu anlamaq mümükün olar..Mim hərəkətləri ilə bütün iç dünyasını üzündə əks etdirir...və bu da mənə başqa bir zövq verdi film boyunca...Calsaminonun sonda tərk edilməsi və ölməsi...Filmin ən təsirli hissəsi..Film mütləq izlənilməyə layiqdir..
Psixoloji yönümlü olan "Maşinist" filmi ilk öncə seyircidən tam diqqətlə filmi izləməyi tələb edir..Çünki film bir azacıq qarışıqdır..Filmi izlərkən filmin girdabına daxil olub vaxtın necə keçdiyini belə duymadım.Bir maşinistin daxili dünyasını əks etdirən bu filmdə onun halusinasiyalara qapılaraq yaşadığı psixoloji sarsıntıları göz önünə gətirilir.Filmin baş qəhrəmanı Reznik paranoya halına düşməsinin səbəbi nədir bəs?Film də elə bu sual üzərində qurulub..Vaxtilə biruşağı maşınla vurub aradan çıxması,iş yerində ehtiyatsızlığı üzündən iş yoldaşının qolunun maşında qalması onu bu vəziyyətə gətirb çıxarır..Ətrafdakı hamıdan şübhəyə qapılır..Onun gözünə görünən əslində peşmançılqdan doğan paranoya halıdır...Bir azcıq vicdan sahibi olan hər bir şəxsdə bu kimi peşmançılıq halları ola bilər..Peşmançılığın gətirdiyi əzab..Bu əzab heç bir əzabla müqayiəə olunmaz bir dərəcədə böyükdür..Bu dəmdə böyük mütəfəkkir Dostoyevskinin "Vicdan əzabla təmizlənər" fikri yadıma düşür...Bir sözlə bu film izlənilməyə dəyər..Aktyor performansına gəldikdə isə baş rol oyuncusu Christian Bale performansından çox onun arıqlığı daha çox seyircini maraqlandırır..Film üçün 28 kilo vermək böyük cəsarətdir..Nəzərinizə çatdırım ki,Bale bu cəsarətinə görə Rekordlar Kitabına belə düşüb..Mən bu filmdə daha çox peşmançılığın insana nələri yaşada biləcəyini gördüm..Həyatda mənə peşmançılıq hissindən çox heç bir hiss əzab verə bilməz..Bu elə bir hissdir ki,insanı içdən yeyər-bitirər..Filmdə gördüyümüz kimi..Bu peşmançılıq hissi Reznikə rahatlıq vermir,onu içdən yeyir-bitiri..Yuxusuzluq,arıqlıq peşmançılığın və peşmançılığın gətirdiyi paranoya hallarının təzahürüdür..Film mənə peşmançılıq hissi haqqda düşünməyi vadar etdi..İzlənilməyə dəyər..
Əzm,iradə,qəddarlıq..Filmdə bir qrup ağır həbsə məhkum olan insanların yerlərin olmamasından uzaq adaya göndərilmələrindən və oradakı həyat mücadələrindən söhbət açılır..Aclıq insanı nələrə vadar etdiyini filmdə açıq-aşkar görmək mümkündür..Aclıq üzərinə əsərlər oxuyub,filmlər izləmişəm..Orada başqa cür təzahür olunan bu aclıq hissi bu filmdə qəddarlıqla nəticələnən bir formada təzahür olunur..Qəddarlğın pik nöqtəsi.İnsan əti yemək...Döyüş,qan,ölüm,qəddarlıq..
Səbəb-aclıq,çarəsizlik..Filmin sonunu deməyəcəyəm..Marağı qaçmasın.Ağır həyat şərtlərindən doğan çarəsizliyin gətirdiyi vəziyyətləri görüb düşünmək istəyən şəxslər üçün bir film..
Filmin ssenari müəllifi isə Azərbaycanlı olan Arif Əliyevdir..Bu film mənə həmçinin də tanımadığım yerli ssenaristimizi tanıtmış oldu..Tanımağımızda fayda var..
Sevərək izləyib də hər kəsə məsləhət görmək istədiyim bir film..Həqiqətən insanı nələrisə fikirləşməyə vadar edən filmlərdəndir..Mən isə həmişə üstünlüyü belə filmlərə verirəm..İlk öncə filmin başlanğıcındakı heyvanlar aləmi,rəngarəng təbiət insana başqa bir zövq verir..Filmin məğzinə gəldikdə isə film Pi adlı bir şəxsin gənclik illərində başına gələn əhvalatı nağıl etməsindən ibarətdir..Bu elə-belə əhvalat deyil..Həyat mücadələsi...O (yəni Pi) 3-4 dinə sitayiş edən birisi idi.Allahı hər dində duymağa çalışırdı...O əsl dinə sadiq,allahına sadiq birisi idi..Bunu okeanın ortasında ümidsiz bir halda ikən şükr etməyi,bir ann belə ümidini itirməməsindən görmək olar..Əhilləşdirməyə çalışdığı aslanla birgə keçirdiyi günlər və sonda isə dost olduğunu zənn etdiyi aslanın vəda etmədən belə çıxıb getməsii,bu ona təsir etmişdi..burda biz Pinin bəzi inanclarını görə bilərək..O elə zənn edirdi ki,o heyvanla təmasa girir..
Mən öz adıma onu deyə bilərəm ki,mən filmdən əsasən din üzərinə olan bölümdən olan fikirləri düşünməyə çalışdım..Pinin hər dinə müaciət etməsi mənim çox xoşuma gəldi..Mən elə düşünürəm ki,insan hər bir dinlə maraqlanmalıdır..Burada qəbahət heçnə yoxdur...Dini dərk etməlidir..və sonda ona sitayiş etməlidir..Günümüzdə isə o qədər insanlar var ki,kor-koranə sitayiş edirlər..Sitayiş etdikləri dinin məğzinin soruşduqda isə sükut öz hökmünü sürmüş olur..Məni həmişə düşündürən bir mövzu bu filmdə öz əksini tapıb..
Gəlin,bir dinə sitayiş edərkən (bu lap bizim öz dinimizə də aiddir-Quranı oxuyaq,onu dərk edək,hifz edək sonra isə namazı qılıb,ona sitayiş edək) o dini öz içimizdə hifz edib,tam mənası ilə dərk edib sonra ona sitayiş edək..Kor-koranə heç birinə sitayiş olunmaz..Bu bizi lap da uçuruma aparar..Günümüz aktual problemlərindən biri olan din mövzusuna son qoyub filmi izləmənizi tövsiyyə edirəm...
Bu bir başlanğıcdır..Hansı ki,yeni yaratdığım bir dünyanın başlanğıcı..Bu blogda mənim müşahidələrimdən,fikirlərimdən ibarət olan məqalələr yer alacaqdır..Blogu yaratmaqda
məqsədim özümə yeni bir dünya qurmaqdır ki,hansı ki,vaxt keçdikcə bu blogun arxivinə baxıb keçmiş yazılarımı,fikirlərimi oxuyub öz üzərimdə fikirlərimin nə dərəcə dəyişməsini seyr edərək nostalji hisslər yaşamaqdır..və təbiiki insanlarla düşüncələrim üzərinə qurulu olan məqalələrim haqqında disskusiyalar aparmaq..Xoş olardı..
.jpg)
